
Şimdi olduğu gibi
Hayat güzel dediler hep
Ben hep ağladım oysa
Gözlerim ilk doğduğu gibi, nemli
Anladım hayat ne kadar saçma
Duy beni
A gucuk yapan amca…
Hep uyuttular beni
Beşikte, salıncakta, kucakta
Uyusun da büyüsün dediler
Masal üstüne masal
Ninni üstüne ninni
Hala sevmiyorlar
Uyanık insanı şimdi…
Konuşmak istedim
Annem anne dememi istedi
Babam baba
Herkes kendini istedi
Amca teyze hala
Ne zaman ağzımı açsam
Herkes beklediğini duymak istiyor
Hala…
Yürümek istedim hep düştüm
Çocuktur
Düşe kalka büyür dediler
Büyüdüm çelme taktı insanlar
Düşürdüler
Hep bi arabam olsun istemiştim
Bi arabam
Almıştı hemen sağolsun babam
Kocaman bir araba
Uzaktan kumandalı
Yani...
Uzun bir telle elime bağlı
Bi bilye kadar küçüktü dünyam
Bir o kadar saydam
Ve bir uçurtma yükselirdi hep
Deli bakışlarımdan
Hala içimin kapısında arabam
Ve hala uçar o uçurtma
Mavi semalarımdan
Hiçbir şey değişmemiş demek ki
Hala yalnız yaşıyor insan
Ve hala ağlamak istiyorum
Bıktım susturulmaktan...
http://www.antoloji.com/haci-murat-erol/siirleri/
http://www.facebook.com/note.php?created&¬e_id=144419752261096&id=150208031656303#!/pages/Haci-Murat-EROL/150208031656303
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder