On altısıydı temmuzun,
Aylar sonra yeniden baktın
Gözlerime uzun uzun
Taze bahar dalında bir yeşil yaprak
Doğdu hayata ağlayarak
Bir gülüşünle açıverdi
Dudağındaki o zambak
Unutmaya çalıştığım
Hiç değilse artık
Yokluğuna alıştığımdın
On altısıydı dönüp geldiğin gün
Kalbime en tanıdık yabancım...
Hayalin dolaştı başımda
Beyaz izleri kaldı
Güneşi yakan öfkem
Gözlerinde dağıldı
Sağıldı bulutlarım
Yıllar sonra ilk defa
Senin için ağladım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder